Jeśli kiedykolwiek czytałeś o roślinach nienaczyniowych, prawdopodobnie znasz lub przynajmniej znasz rośliny wątrobowe. Są to znacznie mniej liczne i popularne rośliny mszaków niż mchy, które są dużo bardziej kolorowe i dobrze widoczne. Jednak te małe i prymitywne rośliny zasługują na uznanie.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten interesujący temat botaniczny, dołącz do nas w artykule poświęconym zielonemu ekologowi, w którym szczegółowo omawiamy czym są rośliny wątrobowe, ich cechy, rodzaje i przykłady.
Czym są rośliny wątrobowe - definicja
Jak już powiedzieliśmy, pierwszą rzeczą, o której należy wspomnieć o wątrobowcach, jest to, że należą one do klasa roślin mszaków, istnienie rośliny nienaczyniowe, czyli bez układu naczyniowego, który jest odpowiedzialny za transport i przewodzenie składników odżywczych i substancji wewnętrznie.
Nazywa się je również Hepaticophytas, Marchantiophytas lub Hepaticae, chociaż zwykle nazywa się je po prostu wątrobowymi. Swoją nazwę zawdzięczają podobieństwu niektórych z tych małych roślin do nerek, dlatego w średniowieczu stosowano je w leczeniu dolegliwości tego narządu.
Zalecamy zapoznanie się z tym innym postem na temat Roślin Bryophyte: przykłady i charakterystyka, jeśli chcesz uzyskać więcej informacji na ten temat.
Charakterystyka roślin wątrobowych
To są główne cechy roślin wątrobowych:
- Wątrobowce to małe rośliny, których wysokość nie przekracza 10 cm i że rzadko osiągają grubość 20 mm.
- W jego cyklu życiowym występują naprzemiennie pokolenia haploidalne i diploidalne, przy czym pokolenie diploidalne ma duże znaczenie, ale bardzo krótkie życie.
- Większość z nich potrzebuje bardzo wilgotne środowiska oraz w cieniu, jak to zwykle bywa u mszaków, chociaż istnieją gatunki wątrobowców, które są odporne na bezpośrednie działanie promieni słonecznych i długotrwałe susze.
- Wśród najbardziej godnych uwagi cech części roślin wątrobowych, stwierdzamy, że ich ryzoidy, struktury, za pomocą których są przymocowane do powierzchni, składają się z pojedynczej komórki.
- Dodatkowo, sporofity wątrobowców, które są odpowiedzialne za tworzenie zarodników, nie są zdolne do fotosyntezy, a ich jedyną użytecznością jest kontynuacja cyklu reprodukcyjnego i życiowego rośliny.
- Poza tym tworzą je wspomniane już ryzoidy, a także filidios i caudilios, te ostatnie zwane w ich konkretnym przypadku thalli.
- ten rozmnażanie roślin wątrobowych składa się z etap seksualny i etap bezpłciowy. W części płciowej roślina wytwarza archegonię i antheridia, swoje żeńskie i męskie narządy płciowe, gdy jest w optymalnych warunkach środowiskowych. Antheridium uwalnia anterozoidy, które zapładniają komórki jajowe w archegoni. Stąd rozpoczyna się etap bezpłciowy, w którym powstaje sporofit, który żywi się gametofitem. To wznosi się ponad gametofit, uwalniając i rozpraszając zarodniki. Zalecamy zapoznanie się z tym innym artykułem na temat rozmnażania roślin.
Rodzaje roślin wątrobowych
Są dwa duże rodzaje roślin wątrobowych, foliose i taloses:
Liściaste rośliny wątroby
Są najczęstsze ze wszystkich: spora część z nich należy do tego typu. Ich główną cechą charakterystyczną jest to, że mają plechę, która działa jako oś dla filidii, struktur typu foliowego. Najbardziej powszechną i znaną grupą jest grupa Jungermanniales. Charakterystyczny kształt wątrobowy wielu foliose jest powodem nazwy wątrobowców, którą otrzymuje cały rodzaj.
Rośliny wątrobowe taloz
Nie rozwijają fałszywych liści ani struktury foliowatej. Rosną w strukturze przypominającej wstążkę w płaskim kształcie, który może, ale nie musi, rozgałęziać się. Wśród nich wyróżnia się taloza prosta i złożona.
Na pierwszy rzut oka wiele wątrobowców jest tak podobnych do mchów lub rogatek, że do ich rozróżnienia wymagana jest obserwacja mikroskopowa lub duże doświadczenie.
Przykłady roślin wątrobowych - nazwy i cechy
Oto kilka nazwy roślin wątrobowych aby łatwiej było Ci nie tylko znaleźć konkretne informacje na ich temat, ale także ułatwić ich rozpoznanie.
Marchantia
Należy do rodziny Marchantiaceae, której najbardziej charakterystyczną cechą jest intensywnie zielony kolor. Niektóre okazy tego gatunku mogą osiągnąć nawet 30 cm. Zwykle rosną w regionach górskich i wykorzystują skałę do zakotwiczenia się, a tym samym osiągają większy zapas wilgoci.
Jubula
Z rodziny Jubulaceae charakteryzuje się również zielonym kolorem i nieregularnymi gałęziami. Zwykle rośnie u nasady drzew lub innych roślin w trakcie rozkładu. Zawsze szukaj obszaru o dużym udziale składników odżywczych i wilgotności, ponieważ nie jest to gatunek bardzo wrażliwy.
Lunularie
Lunalaria z rodziny Lunulariaceae jest gatunkiem średniej wielkości i bardzo odpornym. Do tego stopnia, że może rosnąć na pozornie skomplikowanych powierzchniach, takich jak wąwozy lub występować na terenach płaskich, tak, zawsze w pobliżu stałej obecności wody. Charakteryzuje się również prawie półprzezroczystym zielonym pigmentem, co ułatwia jego identyfikację.
Lejeunea
Wreszcie, lejeuna z rodziny Lejeuneaceae ma intensywnie zielony kolor i jest mniejszy niż inne gatunki z poprzedniego przykładu. Zwykle rośnie na powierzchni liści lub na korze drzew. Preferuje obszary dobrze oświetlone i przewiewne, mimo to jest dość odporne na wilgoć.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rośliny wątrobowe: czym są, cechy, rodzaje i przykłady, zalecamy wejście do naszej kategorii Biologia.
