Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Egipt to kraj o szczególnych regionach naturalnych, które sprzyjały życiu wśród regionów pustynnych. Jest gospodarzem ważnych cywilizacji egipskich i greckich oraz wydarzeń o wielkim znaczeniu biblijnym. Ale gdzie dokładnie jest Egipt? Kraj ten położony jest w północno-zachodniej części kontynentu afrykańskiego, granicząc z Libią, Palestyną, Izraelem, Morzem Czerwonym i Morzem Śródziemnym. W tym artykule Green Ecologist przedstawiamy: pięć naturalnych regionów Egiptu, wiele z nich zostało rozpoznanych i rozróżnionych przez starożytnych Egipcjan i które wyróżniają się naturalnymi i geograficznymi ograniczeniami, które tworzą różne ekosystemy.
Zachodnia pustynia
Ta pustynia obejmuje 68% terytorium Egiptu, położony na zachód od Nilu, jest jednym z najbardziej suchych obszarów w kraju, ze skalistymi i piaszczystymi pustyniami o maksymalnej temperaturze w ciągu dnia 48°C latem i minimalnej nocy -2,2°C zimą.
Na tej egipskiej pustyni oazy są powszechne, odizolowane miejsca z wodą i roślinnością, na których znajdują się małe osady ludzkie. Oazy te były bardzo przydatne dla ekspedycji górniczych, które były podejmowane w czasach starożytnych i które sprzyjały rozwojowi kraju.
Na Białej Pustyni jest mnóstwo cennych metali i kamieni, złoża czarnego granitu, kreteńskiego wapienia oraz piasku z kwarcem. ten fauna nie jest bardzo zróżnicowana bo to pustynia, ale można znaleźć fenki (Vulpes zerda) i owce aoudadAmmotragus lervia), pośród innych. Zarówno ta pustynia, jak i wschodnia pustynia zostały nazwane przez starożytnych Egipcjan „Czerwoną Ziemią”, ponieważ ich wydmy wytworzone przez wiatr mają czerwonawy kolor.
Zapraszam do odwiedzenia tego innego artykułu, aby dowiedzieć się więcej o florze i faunie Egiptu.
Wschodnia pustynia
Ta pustynia, znana również jako Pustynia Arabska, zajmuje 28% Egiptu, między Doliną Nilu, Morzem Czerwonym, Kanałem Sueskim i Sudanem. Zawiera złoża ropy naftowej, szmaragdów, miedzi, złota, kamieniołomów i węgla, region naturalny z największymi zasobami naturalnymi Egiptu. Wiele z tych zasobów naturalnych zostało wykorzystanych do wspaniałych egipskich konstrukcji i charakterystycznych klejnotów, które towarzyszyły faraonom. Na tym obszarze znajdują się słynne stanowiska archeologiczne i piramidy. Najbardziej znanym jest płaskowyż Giza, gdzie wyróżniają się między innymi sfinksy, piramida Cheopsa i świątynie grobowe.
Otrzymuje niewiele opadów rocznie, a jego temperatura osiąga maksimum 50 ° C i minimum 0 ° C. Jego roślinność jest rzadka i nie ma takich oaz jak te na pustyni zachodniej. Wśród rosnących roślin są akacje, drzewa tamaryszkowe (Tamaryksa) i wiele traw pustynnych. ten fauna przystosowana do ekstremalnych warunków Obejmuje koziorożca i damany hiracoidalne, a także wszystkie ptaki wędrowne, które przemierzają pustynię, aby udać się z Europy do Afryki.
Synaj
Składa się z trójkątny półwysep ograniczony zbiornikami wodnymi z każdej strony: na północy nad Morzem Śródziemnym, na wschodzie nad Zatoką Akaba, na zachodzie nad Zatoką Sueską i na południu nad Morzem Czerwonym. Łączy na zachodzie z Egiptem, a na wschodzie z Izraelem. Na półwyspie można wyróżnić trzy obszary:
- Strefa północna: składa się głównie z piaszczystych pustyń, które otrzymują gwałtowne powodzie pochodzenia pluwialnego, gromadzące wodę, która nie wytwarza roślinności, ale jest odprowadzana do Morza Śródziemnego.
- Obszar południowy: składa się głównie z granitowych gór, takich jak Santa Catalina, która jest najwyższa w Egipcie na 2640 metrów wysokości. Również tutaj znajduje się słynna góra Synaj, wysoka na 2285 metrów i mająca znaczenie biblijne.
- Obszar centralny: charakteryzują się płaskowyżami z dolinami schodzącymi do Morza Śródziemnego
Jego klimat jest bardziej umiarkowany niż w pozostałej części Egiptu ze względu na wznoszące się góry, z minimalną temperaturą -16°C i średnią 25°C. Wśród roślinności są palmy daktylowe. Ten półwysep ma lamparta arabskiego (Panthera pardus nimr) jako gatunek endemiczny, w krytyczne niebezpieczeństwo wyginięcia przez polowania i redukcję siedlisk.
Polecamy ten artykuł o przyczynach i konsekwencjach kłusownictwa, aby uzyskać więcej informacji na ten temat.
Delta Nilu
Ostatnie dwa naturalne regiony rozwijają się wokół Nilu, z bogata bioróżnorodność dzięki tranzytowi wody. Region Delty Nilu, znany również jako Dolny Egipt, otrzymuje wodę z rzeki Nilu, tworząc deltę, która wpada do Morza Śródziemnego, na północy kraju. Obejmuje obszar od Aleksandrii po Port Said, którego wielki zasięg 240 kilometrów sprawia, że jest to jedna z największych delt na świecie.
Ma ciemne, gliniane dno pochodzące z etiopskiego masywu wulkanicznego, które podczas wzrostu osadza się w Nilu. Ten stan spowodował, że cywilizacja starożytnego Egiptu nazwała ją „czarną ziemią”. W delcie występują różne formacje związane z wodą:
- Dwa kanały wodne: Damietta na wschodzie i Rosetta na zachodzie. Kanały te były istotną częścią komunikacji w starożytnym Egipcie, których wcześniej było więcej, ale znikały z powodu sedymentacji rzeki i kontroli wody przez ludzi. Został sztucznie zbudowany w Kanale Sueskim, aby połączyć Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym.
- Trzy jeziora: Mariout, Idku i Burullus.
Klimat Delty jest pustynny, z maksymalnymi temperaturami 34°C latem i zimami z minimalnymi 9°C. Pada tylko zimą, maksymalnie 200 mm rocznie. Z tym klimatem związana jest roślinność kwiatów lotosu (Nelumbo nucifera). Delta przyjmuje ptaki wędrowne, takie jak gęsi nilowe (Alopochen aegyptiaca). Ma liczne gady, żaby, żółwie i ptaki, takie jak warownia nilowa (Varanus niloticus).
Jej wody są niższe niż Nilu, więc jest to idealne miejsce dla rolnictwa. Ta ziemia uprawna z płynącą wodą doprowadziła do rozwoju cywilizacji egipskiej i greckiej. Ponadto, dziś na tym terenie znajdują się liczne stanowiska archeologiczne typowe dla takich cywilizacji. Wokół tej delty powstały starożytne osady o nazwie nomos, który podzielił obszary uprawne. Ewoluowali w dzisiejszych nowoczesnych miastach, zwłaszcza w Aleksandrii, Kairze, Suezie i Gizie.
Dolina Nilu
Na wschód od Nilu znajduje się Dolina Nilu, znana również jako Górny Egipt. Biegnie od doliny Hafa do Morza Śródziemnego i obejmuje część dorzecza Nilu, przed dotarciem do delty. Jest to bardzo wąska dolina, która dzieli Pustynię Zachodnią i Pustynię Wschodnią, o szerokości 19 kilometrów. Zajmuje tylko 4% terytorium Egiptu, a mimo to jest najbardziej zaludniony region Egiptu.
Latem okoliczne płaskowyże są zalewane, a żyzny muł opada i gromadzi się w dolinie Nilu, która od czasów starożytnych była wykorzystywana do celów rolniczych. Będąc pomiędzy dwiema pustyniami, bogactwo zasobów naturalnych kontrastuje i od czasów starożytnych był to kluczowy punkt dla handel i zaopatrzenie w żywność wśród suchych miejsc.
Sprzyja to również wielka obfitość dzikich gatunków, jak charakterystyczne papirusy nilowe (Papirus Cyperusa) z którego powstały pierwsze wersje papieru, palmeras dum (Hyphaene thebaica) i zwierzęta takie jak krokodyle nilowe (Cocodrylus niloticus). Jego ekoregion zaliczany jest do zalanej sawanny. W fotografii satelitarnej Dolina Nilu wyróżnia się jako zielona nić, która przecina dwie suche pustynie, które oprócz występowania dzikich gatunków motywują do produkcji warzyw, a nawet kwiatów, takich jak róże.
Temperatura jest wyższa niż w Delcie, ponieważ otaczają ją pustynie. Może wzrosnąć do około 40 ° C, z gorącymi latami i łagodnymi zimami. Otrzymuje mniej deszczu niż naturalny region Delty.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Naturalne regiony Egiptu, zalecamy wejście do naszej kategorii Ekosystemy.
Bibliografia- Państwowy Serwis Informacyjny Egiptu. (sf). Egipt: geografia. Dostępne pod adresem: https://www.sis.gov.eg/section/2/73?lang=es
- Bolaños González J.I. (2003). Dolina Nilu: od geografii do mitu. Zeszyty geograficzne, 33, 75-103.
- Nil pierwszy. (sf) Przekraczanie Pustyni Wschodniej. Dostępne pod adresem: http://www.nilo.one/paisajes/desiertooriental.htm
